KAWAŁEK Rozdział 14

To kawałeczek rozdziału 14.
Już długo nie dodałam nic i mam nadzieję, że mi to przebaczycie!
Dedykacja dla Nemi  :)

Riddle Manor.

Wejdź po schodach.

Skręć i idź mrocznym korytarzem, aż nie dojdziesz do wielkich, ciemnych drzwi.

Otwórz je.

Co widzisz?

Nie wiesz? To ci powiem.

Widzisz dorosłego człowieka, który z ironicznym uśmiechem szykuje się na podróż.

Gdzie?

Oczywiście do Hogwartu.

Jak myślisz? Po co?

Pomyśl... 

Na spotkanie!

*** 

Wstał jak zwykle o świcie. Po przygotowaniusię i zjedzeniu wczesnego śniadania poszedł do swojego gabinetu, by tam przemyśleć swój plan działania na dzisiejszy dzień.

Wiedzaiał, że chce porozmawiać z Hermioną.  Tylko jak to zrobić.. Oczywiście jako Lord Voldemort nie chciał tego zrobic cicho i bez świadków. Miał zamiar wszcząć raban na cały Hogwart!Tylko jak tego dokonać bez robienia problemów pannie Snape?

*** 

-O Matko...-powiedziała. A drzwi gwałtownie otworzyły się i gość wszedł.

-No właśnie...-powiedział przybyły. Był to wysoki mężczyzna wyglądający na nie mniej niż 25 lat.- Oczyywiście nie miałaś ochoty przyjść do mnie wczoraj?- zapytał przy wszystkich uczniach jak i nauczycielach.

-Przecież nie musiałam!-odezwał się w niej gniew na zarzuty, które między wierszami przedstawił jej Rddle.- A poza tym co ty tu robisz?!

-Przyszedłem do ciebie, a jak inaczej? Coś ode mnie chcesz, a potem nie zjawaiasz się na umówione spotkanie. Czyżby coś cię zatrzymało?-pytanie było a bardzo, ale to bradzo dużą dawką ironii, przez co Hermiona powoli traciła nad sobą panowanie. Pomimo lekcji z Tomem zaczęła lekko drżeć a w oczach pojawiły się pierwsze niebezpieczne błyski ognia. Wszyscy patrzyli na nią ze strachem, zdziwieniem i ciekawością, a Tom kontunuował monolog niczego nie zauważąjąc.- Ja rozumiem, że jesteś bardzo pilną uczennicą w wielu, naprawdę wielu sprawach, ale myślę, że jesteś w stanie odłożyć trochę czasu dla mnie, prawda? –Hermiona straciła panowanie nad sobą i nad swoim ciałem, które teraz paliło sie żywym ogniem. Dokładnie tak samo jak podczas pierwszej wizyty w Riddle Manor. Dopiero w tym momencie Tom przestał mówić i popatrzył na dziewczynę. Lekko zdziwił go ten widok, bo przecież ćwiczył z nią opanowanie, więc nie spodziewał się takiej reakcji. Wyjął różdżkę, ale zanim rzucił zaklęcie Hermiona wyciągnęła swój magiczny patyk i zaatakowała pierwsza.

-Drętwota!- Tom mimo, że się tego nie spodziewał wyczarował tarczę i rzucił w nią zaklęcie.

Zaczął się naprawdę zażarty pojedynek. Po całej Wielkiej Sali latały kolorowe zaklęcia. W końcu czarodzieje, zmęczeni, przestali miotać w siebie urokami.

-A może byś się opanowała? Znowu płoniesz.-dopiero teraz zdała sobię sprawę, co się wydarzyło.

Straciła panowanie. W Wielkiej Sali. W obecności uczniów. I nauczucieli. I.. cholera.

Spojrzała na twarze swoich przyjaciół i brata.  Wyrażały ciekawość i zdenerwowania. Brakowałao strachu. Ulzyło jej. Nie zniosła by, gdyby się jej bali. To był by koszmar. Coś nie do zniesienia. Zobaczyła, że Draco wstał i idzie w jej stronę.