Miniaturka

Kochani czytelnicy! <jeśli tacy jeszcze są obecni ;D>
Bardzo, ale to bardzo dziękuję wam za każdy, najmniejszy komentarz.. Za 50 obserwatorów i 30 276 wyświetlań!
Mam nadzieję, że na tych cyfrach się nie skończy i będę dalej rosnąć ;)
A że względu na to, że dziś wigilia, jutro święta chciała bym złożyć wam życzenia'!
Dużo radości, miłości <;D>, bogatego Gwiazdorka, dziesiątki dzieci (swoją drogą jak życzyłam to mojej klasie to właśnie chłopcy twierdzili, że nie dadzą rady! Jakby mieli coś większego do roboty...), Dużo uśmiechu : waszych i tych kierowanych do was!
Mam nadzieję, że nie obrazicie się, że nie ma jeszcze notki co...? ;)
Ale mam dla was niespodziankę!
Wpadłam na ten pomysł jak robiłam dziś pierogi. Wyręczałam w tym moją mamę, bo z pewnych powodów nie miała siły, żeby to zrobić...
To jest... Coś innego. Mam nadzieję, że pozostawicie jakiś ślad, ocenę... ;)
Zapraszam i do zobaczenia (mam nadzieję: niebawem)
Irytek

Stuletnia kobieta siedziała przy stole i lepiła pierogi. W końcu dziś wigilia!
Co prawda była ona już zmęczona i nie miala już siły, ale wiedziała, że ma dla kogo się starać. Jej kochane dzieci przyjadą do niej i męża na święta!
Drżącą ręka sięgała po kolejnego pieroga kiedy ktoś chwycił delikatnie jej nadgarstek.
-Poczekaj,kochanie. Pomogę Ci.-powiedział jej mąż.- Przecież od tego jestem. Bycie przy Tobie, przy mojej ukochanej kobiecie jest moim zadaniem, ale takim, które sprawia mi radość.-spojrzał na swoją żonę i uśmiechnął się z czułością.
-Kocham Cię, Draco-powiedziała staruszka.
-Ja Ciebie też Hermiono.-odparł i lekko ją pocałował. Ten pocałunek był inny. Jak każdy poprzedni i każdy, który dopiero będzie. Wszystkie są od siebie odosobnione. Inne.

***

-Mamusiu, czy ja też będę miała takiego kogoś, kto będzie przy mnie jak dziadek przy babci? Do końca?
-Słoneczko... Oczywiście, że tak. Ale.. Twoi dziadkowie są szczególni.
-Dlaczego?-spytała dziewczynka patrząc na swoją mamę.
-Ponieważ pokonali naprawdę dużo przeszkód, żeby być razem. To jest jedna z najsilniejszych miłości. Być przy kimś wtedy, kiedy cały świat jest przeciwko. Zaufać miłości.
-A oni zaufali?
-Tak. Oni zaufali. I to jest ich szczęście. - Powiedziała patrząc na swoich rodziców siedzących w kuchni. Cały czas uśmiechali się do siebie, wymieniali czułe spojrzenia. Jak nastolatki! Ale.. Czy oni nie byli nastolatkami?
W głębi serca tak. Bo tylko ich ciało się zestarzało. Oni dalej byli młodymi ludźmi i kochali się tą młodzieńczą miłością, którą nie miała, nie ma i nie będzie mieć końca.

___
Nie miałam pomysły na nazwę. Nie chciała jakiejś banalnej typu 'święta'...
A "Pierogi" nie pasowało mi do klimatu.. Może ktos z was ma pomysł?