Miniaturka. "Ideał"

Przepraszam, że to nie rozdział. W sobotę wyjeżdżam na tydzień, a tam ani telefonu nie będę miała ani internetu. Ta miniaturka będzie dedykowana Veritaserum, która to betowała (i... będę szczera, że część tego jest na podstawie naszej rozmowy!) oraz  : Shadii, Darkienne, Kelly, Sheireen, Nox no i mojej nowo odkrytej bliźniaczce ( :D ) Victorii la Roulette. 
Ewentualnie jeszcze Stworkowi, której nie powiem co zrobię i nawet sam Merlin jej nie pomoże, bo nie wstawia rozdziału!
Ładnie im dziękuje :)


Rozdział opowiadania pojawi się... nie wiem.  Na prawdę! i za to was przepraszam :) 
Zobaczymy, czy pojawi się druga część czy zostawię tak, jak jest... 
A teraz... zapraszam do czytania
Irytek

   Kim jestem? Jestem załamaną kobietą, która będzie poszukiwać swojego szczęścia.
Dlaczego? Bo właśnie je straciłam.
Walczyłam, ale to nie pomogło… ON nie pomógł.
Nie kocha mnie już. A może nigdy nie kochał..? Może to JA byłam z nim, bo tak należało? Bo wszyscy ode mnie tego oczekiwali. Bo nikt nie chciał przyjąć do wiadomości, że mogę chcieć inaczej. Że MOŻE być inaczej. Bo to moje życie i ja nim żądzę. Bo zaczynam życie od nowa.
I jeszcze będę szczęśliwa!
          …z moim mężczyzną u boku.
&&&
 

-Hermiono, co on ci zrobił..?
-Ginny, wiesz, że to ON. Mieliście rację, a ja… cóż. Powiedzmy, że uczę się na błędach. Swoich.-odpowiedziała rudej.
-I co masz zamiar zrobić? Załamywać się? Depresja? Nie możesz. Musisz być silna. My jesteśmy z tobą. Potrzebujemy cię Miona! I ty nasz też!- Ginny coraz bardziej się denerwowała.
-Uspokój się! Będę żyć.. dalej. Kiedyś w końcu będę szczęśliwa. … Prawda?
-Oczywiście!-przytuliła ją.- Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że to mówisz. A.. gdzie wczoraj byłaś?
-Siedziałam i płakałam. Po czym ktoś uświadomił mi że to bez sensu, że trzeba brać z życia tyle, ile się da. Że… że każdy, nawet najgorszy, zasługuje na szczęście.- spojrzała na zamyśloną przyjaciółkę.- O czym myślisz?
-Kto ci to powiedział Hermiono? To bardzo mądre słowa. –odpowiedziała.
-To… to Malfoy ze mną był.-spuściła głowę tak, że jej włosy przykrywały czerwone policzki.
-Jesteś pewna, że to był on?! To.. to Malfoy!-była wstrząśnięta. On, Draco Malfoy, pocieszał jej przyjaciółkę. Przecież to ona powinna z nią być i ją pocieszać! To jej rola!
-Tak.. To BYŁ on.-powiedziała szeptem.
-Doktor Granger! Za pół godziny masz pacjenta!-krzyknął ktoś zza drzwi.
-Mamy pół godziny do rozmowy. Zmieńmy temat. Dobrze Ginny?-spytała z nadzieją.
-Dobrze.

 
&&&
 

Rozmawiały o wszystkim, byle by nie natknąć się na temat Rona. Aż dziw, że Ginny, mówiła, że on się zmienił i nie jest już dla Hermiony taki jak dawniej. A ona? Widziała to, ale wszyscy poza Ginny tak bardzo napierali na ten związek…
&&&
-A mężczyzna, Hermiono? Jaki powinien być ?- spytała Ginny z błyskiem w oku.
-Mój. Nie patrzący na żadną inną. W momencie, kiedy wyglądam okropnie, najgorzej jak tylko się da on będzie widział we mnie tą najpiękniejszą.- rozmarzyła się. Weasley’ówna zapatrzyła się w podłogę i myślała nad treścią wypowiedzianych słów.
-Ale… miłość nie jest tylko pięknem., Hermiono. To coś więcej.
-Wiem, ale… tylko on powie, że wyglądasz pięknie. Że JESTEŚ piękna. Inni faceci ni będą w tobie nic widzieli, a on…- patrzyła w dal, wyobrażając sobie swój ideał chłopaka. Przed oczami pojawił się jej obraz Malfoy’a, ale szybko odpędziła go od siebie. Nie wiedziała, że obiekt jej rozmyślań właśnie stał za drzwiami i przysłuchiwał się tej rozmowie. Od razu pomyślał o drobnej, brązowookiej gryfonce z zaczerwienionymi od płaczu oczami, czerwonym, od kataru nosem i rozwichrzonych włosach, które sterczały we wszystkie strony. Tak Granger, zgadzam się z tobą. Będę twoim ideałem mężczyzny. Będę cię kochał i wielbił na każdym kroku. Będę twój. Ale tylko wtedy, gdy ty będziesz moja.